• Patron

        • KIM BYŁA KRÓLOWA JADWIGA?

          Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jadwiga_Andegawe%C5%84ska

           

          Kalendarium życia Królowej Jadwigi


          18 lutego 1374- przychodzi na świat Jadwiga- najmłodsza córka Ludwika Andegaweńskiego, króla Węgier i Polski, oraz Elżbiety, księżniczki bośniackiej.

          1384- Jadwiga przybywa do Polski. 16 października tego samego roku zostaje koronowana na króla Polski.

          14 sierpnia 1985- panowie polscy zawierają umowę przedmałżeńską z Wielkim Księciem Litewskim Jagiełłą. W zamian za rękę Jadwigi i tron Polski Jagiełło zobowiązuje się m.in. przyłączyć swe księstwo do Królestwa Polskiego i przeprowadzić chrystianizację Litwy. Układ ten przeszedł do historii pod nazwą unii w Krewie.

          1386- Jagiełło wraz z braćmi i krewnymi przyjmuje chrzest w katedrze wawelskiej. 18 lutego Jagiełło i Jadwiga zawierają związek małżeński. Kilka dni później Władysław Jagiełło zostaje koronowany na króla Polski.

          1386-1387- chrzest państwa litewskiego

          1387- Jadwiga na czele wojska udaje się na Ruś Halicką i pokojowo przywraca na tych terenach panowanie polskie (Ruś Halicka została bezprawnie zagarnięta przez Węgrów).

          1397- dzięki staraniom Jadwigi papież Bonifacy IX wyraża zgodę na utworzenie na Akademii Krakowskiej Wydziału Teologicznego.

          1399- przychodzi na świat córka Jagiełły i Jadwigi, Elżbieta Bonifacja. Dziecko umiera wkrótce po narodzeniu. 17 lipca, w wieku 25 lat, na gorączkę poporodową umiera Jadwiga.

          1400- dzięki zapisowi testamentowemu królowej Jadwigi zostaje odnowiona Akademia Krakowska.

          1979- Ojciec Święty Jan Paweł II odprawia przy grobie królowej Jadwigi pierwszą Mszę św. ku jej czci.

          1987- królowa Jadwiga zostaje oficjalnie wyniesiona na ołtarze.

          8 czerwca 1997- Ojciec Święty Jan Paweł II wpisał bł. Jadwigę w poczet świętych.


             Królowa Jadwiga zapisała jedne z najwspanialszych i najpiękniejszych kart historii naszego narodu. Przyczyniła się do umocnienia Polski, swojej przybranej Ojczyzny i wzrostu jej znaczenia w Europie. Mądre i dalekowzroczne działania królowej nadały nowy wymiar naszym dziejom w dziedzinie religii, historii, nauki i kultury. Dzięki niej potężna Rzeczpospolita Obojga Narodów wkroczyła w złotą epokę jagiellońską.
             Królowa Jadwiga zadziwiała wszystkich dojrzałością, przenikliwością sądów i mądrością. Była starannie wykształcona. Znała kilka języków w tym m.in. łaciną, włoski i niemiecki. Szybko nauczyła się władać językiem polskim. Odznaczała się wysoką kulturą osobistą. W przedziwny sposób łączyła w sobie majestat i przystępność, dostojeństwo i łagodność. Słynęła w całej Europie z nieprzeciętnej urody, wdzięku i skromności. Jednak największe wrażenie na otoczeniu wywarły jej dobroć, pobożność i siła charakteru.
             Królowa skupiła wokół swego dworu ludzi światłych: duchownych, wybitnych uczonych, teologów i prawników. Podejmowała przedstawicieli elit politycznych i intelektualnych kraju oraz Europy. Król Władysław Jagiełło bardzo liczył się ze zdaniem swojej żony. Darzył ją wielkim zaufaniem i podziwem. Podobno do końca życia nosił na palcu ślubny pierścień Jadwigi - znak miłości i szacunku, Umierając powiedział, że była to najcenniejsza ze wszystkich rzeczy doczesnych, jakie posiada.
            Jadwiga zgodziła się na ślub z Wielkim Księciem Litewskim najprawdopodobniej z troski o chrystianizację Litwy-ostatniego pogańskiego kraju w Europie. Pragnęła zanieść Litwinom światło prawdziwej wiary. Pozyskała dla Chrystusa cały naród, dlatego została nazwana Apostołką Litwy i matką chrzestną narodu litewskiego.
          Dzięki Polsce Litwa przyjęła chrzest na drodze pokojowej i uniknęła dalszych najazdów krzyżackich pod pozorem "nawracania" mieczem.

           

          Dodatkowe informacje o królowej Jadwidze


          Różne materiały źródłowe i historyczne przekazują wiele cennych informacji zarówno o prywatnym jak i politycznym życiu młodej królowej.

           

          Jadwiżańskie szkoły

           Królowa Jadwiga przez całe swoje panowanie troszczyła się nie tylko o akademię, ale także o rozwój szkolnictwa. Dlatego dziś jej imię nosi kilkadziesiąt polskich szkół podstawowych, gimnazjów i liceów.


          Kanonizacja Królowej Jadwigi

          Królowa Jadwiga czekała na dzień swojej kanonizacji sześć wieków. Bóg chciał, by jej świętość ogłosił Papież- Polak, absolwent utworzonego przez nią Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego; Papież, który przybył na Stolicę Apostolską z królewskiego miasta Krakowa. Kanonizacja Pani Wawelskiej odbyła się 8 czerwca 1997r. na krakowskich Błoniach. Była to pierwsza kanonizacja dokonana przez Jana Pawła II na polskiej ziemi. Wielu wiernych uczestniczących w tej uroczystości zwróciło uwagę na zbieżność dat Koronacji Jadwigi oraz Wyboru Karola Wojtyły na tron Piotrowy. Oba wydarzenia miały miejsce 16 października.

          Historycy podkreślają ogromną wrażliwość królowej na losy swoich poddanych.

           

          Płaszcz  Królowej

          Pewnego razu w czasie procesji Bożego Ciała, która przechodziła wzdłuż brzegu Wisły, zdarzył się nieszczęśliwy wypadek. Jedyny syn ubogiej wdowy wpadł do rzeki i utonął. Królowa, która uczestniczyła w procesji idąc za Najświętszym Sakramentem, podeszła do topielca. Z całego serca chciała okazać współczucie płaczącej matce chłopca. W odruchu litości zdjęła z ramion swój królewski płaszcz i okryła nim ciało nieszczęśnika. Po chwili na bladej twarzy chłopca pojawił się rumieniec. Młodzieniec odzyskał przytomność. Lud krakowski uznał to zdarzenie za cud.

           

          Ślad stopy

          Kiedyś królowa udała się na Piasek obejrzeć, jak przebiegają roboty przy budowie ufundowanego przez nią i jej małżonka kościoła ojców karmelitów. Przyglądając się pracującym robotnikom dostrzegła, że jeden z nich ukradkiem ociera łzy z oczu. Królowa podeszła do niego i dyskretnie zapytała o powód smutku. Kazimierz odparł, że w domu zostawił głodne dzieci i chora żonę, bo nie ma za co kupić ani jedzenia,ani lekarstw. Królowa nie miała przy sobie pieniędzy, więc postawiła stopę na kamieniu i zerwała z bucika złotą klamrę i ofiarowała ją biedakowi. Kazimierz, pragnąc odwdzięczyć się miłościwej Pani za ten dar serca, wykłuł obrys jej stopy w kamieniu i wmurował w zewnętrzną ścianę kościoła. Ślad ten zachował się do dziś.

           

          Cena ludzkich łez

          Podczas podróży pary królewskiej po Wielkopolsce rycerze bez wiedzy Jagiełły zarekwirowali bydło mieszkańcom ubogiej wioski. Skargi i narzekania kmieci doszły do uszu królowej, która natychmiast udała się do męża, by wstawić się za biedakami. Król zobowiązał się wynagrodzić kmieciom straty.
          Jadwiga zapytała wtedy: "A któż im łzy powróci?" Królowa wiedziała bowiem, że nie chodzi tylko odszkodowanie materialne, ale o zranioną godność ludzką. Te słowa Jadwigi - zasłyszane przez świadków, a później spisane przez kronikarzy - oddają niezwykłą wrażliwość królowej, która znała cenę łez ubogich i pokrzywdzonych.
           

          Czy  wiesz, że ...

          * Jadwiga była jedyną kobietą koronowaną na króla Polski.

          * Uratowała od kompletnej ruiny finansowej i upadku jedyną uczelnię wyższą w kraju.

          * W 1387 roku stała na czele wyprawy polskiej na Ruś Halicką.

          * Mając 12 lat wyszła za 36-letniego Władysława Jagiełło.

          * Zmusiła Gniewosza z Dalewic, który gadał bzdury na temat prowadzenia się królowej i niesłusznie ją oczerniał, aby wszedł pod ławę i powiedział, "Com mówił, kłamałem jak pies".

          * Garderoba Jadwigi była nader skromna - w jej skład wchodziło zaledwie 12 sztub, 15 kożuszków i 3 okrycia wierzchnie.

          * W 1889 roku, podczas renowacji katedry na Wawelu, odkryto kryptę pod posadzką, w której znajdował się grobowiec Jadwigi. Badania antropologiczne prowadził Izydor Kopernicki z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Według tych badań Jadwiga była blondynką. Miała 1,72 m, a może nawet 1,80 m wzrostu, wysokie czoło, wąski nos i szczupłą twarz. Na podstawie kroniki można wywnioskować, że uważano ją za bardzo ładną.

           

          Marek Ferens